شعر

خوش آمديد

دختر هميشه بهترين نقاش دنياست/ وقتي كه آثارش هميشه دل نگاري است

۱۳۳ بازديد

دختر كه باشي گيسوانت رود جاريست
قلب درون سينه‎ات هم يك قناريست

دختر كه باشي دست تو يعني نوازش
دختر كه باشي شانه هايت استواريست

دختر كه باشي گاه مي‎خندي و گاهي
آب و هواي چشمهات ابري بهاريست

دختر پر از شور است شيرين است دختر
دختر هميشه آن كسي كه دوست داريست

دنيا بدون او سياه و سرد و گنگ است
خانه بدون او پر از حس نداريست

احساس دختر چيست... گلبرگ گل سرخ
حتي خراشي روي آن يك زخم كاريست

آغوش گرم و چشم هايش خيس و مرطوب
دختر شبيه آسمان شهر ساريست

دختر كه باشي خاطراتت با برادر
لبريز از آب انبه و ماشين سواريست!

دختر كه باشي مي‎شوي همكار مادر
چون كار آشپزخانه هم كاري اداريست

از سوسك ها هرگز نمي ترسد، بدانيد!
چون كه بدش مي‎آيد از آنها فراريست

دختر هميشه بهترين نقاش دنياست
وقتي كه آثارش هميشه دل نگاري است

دختر يكي يكدانه‎ي آغوش باباست
در چشم بابايش نماد با وقاريست

شرم مليحي مي‎نشيند در نگاهش
هر گاه حرف ازدواج و خواستگاريست

مهرش نشسته در دلش او كه بيايد
دختر جواب آخرش، آهسته آري‎ست...

دختر نباشد خانه خيلي سوت و كور است
اصلا وجودش توي خونه اضطراريست

دختر تمام سهمش از دنيا، زمين، عشق
دل بي‎قراري بي‎قراري بي‎قراريست

خالق براي زينت عرش آفريدش
دختر ميان آفرينش شاهكاريست

آيينه نام چشم‎هاي دختران است
دختر كه باشي طعم لبخندت اناريست...

+روز همه ي گل دختران ايراني مبارك :)

من ز جهان بريده ام!

۲۶۰ بازديد

تـا

تـو

مـُراد ِ مـَن دهي

كشته مرا فراق ِ تو...

رهي معيري


دستم نمي رسد كه در آغوش گيرمت

۲۵۸ بازديد

دستم نمي رسد به بلنداي چيدنت
بايد بسنده كرد به روياي ديدنت

يوسف ترين عزيز جهان هم كه باشي ام
در سينه آتشي است به داغ خريدنت

بالاتر از نگاه مني! آه! ماه من!
دستم نمي رسد به بلنداي چيدنت

 + عنوان : 

دستم نمي رسد كه در آغوش گيرمت 
 اي ماه با كه دست در آغوش مي كني 

در ساغر تو چيست كه با جرعه ي نخست 
 هشيار و مست را همه مدهوش مي كني ( هوشنگ ابتهاج )


هاي باران!

۲۵۲ بازديد

چه گويم بغض مي گيرد گلويم

اگر با او نگويم با كه گويم

فرود آيد نگاه از نيمه راه

كه دست وصل كوتاه است كوتاه

نهيب باد تندي وحشت انگيز

رسد همراه باراني بلاخيز

بسختي مي خروشم: هاي باران!

چه مي خواهي ز ما بي برگ و باران؟

برهنه بي پناهان را نظر كن

در اين وادي قدم آهسته تر كن

شد اين ويرانه ويرانتر چه حاصل؟

پريشان شد پريشانتر چه حاصل؟

تو كه جان مي دهي بر دانه در خاك

غبار از چهرِ گلها مي كني پاك

غم دلهاي ما را شستشو كن

براي ما سعادت آرزو كن!

                                                                                                                               فريدون مشيري


بيا كه مرا با تو ماجرايي هست...

۲۳۹ بازديد

مادرم هميشه مي گفت

هرگز

تمام خود ت را

براي هيچ مردي خرج نكن!

من اما

خساست مادرم را به ارث نبرده ام

حيف...!

شايد حالا

كمي از خودم

ته ِ جيبهايم باقي مانده بود...

 

*نويسنده : هستي دارايي

*عنوان: سعدي


نگير از اين دل ديوانه، ابر و باران را

۲۵۹ بازديد

آبان هوايش غرق دلتنگيست
عطرِ تو را در مُشتِ خود دارد

فهميده خيلي دوستت دارم
هِي پشت هم با عشق ميبارد 

شاعر : مريم قهرمانلو 

+ عنوان از اصغر معاذي 

نگير از اين دل ديوانه ابــــر و باران را /هواي تنگ غروب و شب خيــــــابان را

تو نيستي غــــم پاييز را چه خواهـم كرد / و بي پرنده­ گي عصر هاي آبـــــــان را


شب كه اينقدر نبايد به درازا بكشد!

۲۴۹ بازديد
شهر در انتظار شب است
بانو
گل سرت را
باز كن

                                                                                                                       ناصر رعيت نواز


توئي آن شعر دل انگيز و بلند!

۲۴۴ بازديد

تو

نيستي كه ببيني

چگونه عطر تو در عمق

لحظه ها جاري است

چگونه عكس تو در برق

شيشه ها پيداست

چگونه جاي تو در جان زندگي سبز است

هنوز پنجره باز است...

فريدون مشيري


چاي با تو مي چسبد فقط...

۲۶۷ بازديد

چاي من لبريز و لب دوز است و لب سوز است، آآآي!

مي خوري با من تو چاي؟

گرچه كامم تلخ و چايم تلخ و روزگارم نيز تلخ

امّا دلبَــــرم

گر تو آيي

لب گشايي

لب بريزي

لب بسوزي

لب بدوزي

واااي!

بَه چه محشر مي شود

اندازه ي يك چاي خوردن

كام ِ من شيرين نمايي

دلبرم

ماه ِ آبان است و چاي

با تو مي چسبد فقط...


گاهي به نگاهي شده يك پنجره وا كن

۲۶۳ بازديد

يا دست بر اين قلب ِ پريشان شده بگذار

يا جمع كن آن موي پريشان شده ات را

سجاد رشيدي پور